 | | Postać Barbary Radziwiłłówny jest znakomitym materiałem literackim, z natury tragicznym. Wielka miłość króla Zygmunta do kobiety, która nie była mu przeznaczona, jej miłość i śmierć, wreszcie późniejsze plotki i domysły, to gotowy scenariusz melodramatu. Feliński, chociaż klasycysta, nie oparł się sentymentom: wyidealizował Barbarę, przesadził ze szlachetnością króla, z królowej Bony uczynił skrytobójczynię. Głównym tematem sztuki nie jest jednak wątek miłosny, lecz ukazanie potęgi i prawości dawnej Polski. Postaci są koturnowe i przemawiają państwowotwórczo, nie bez aktualnych wtedy aluzji. |
